Ale ja nie o tym chciałam. Pierwszy dzien urlopu spedze w dość mało wakacyjnym miejscu, bo na stadionie.
Tak idę na spotkanie z o. Johnem Bashobora. Co wiecej czekam z niecierpliwością na ten dzien od kilku miesięcy.
Jak dobrze wiecie lub nie od ponad roku biorę udział w mszach o uwolnienie i uzdrowienie. Jutro zatem nie bedzie to moj pierwszy raz. Odkąd zaczęłam uczęszczać na te msze zaczęłam tez wiecej czytać, pytać, rozmawiać o charyzmatach. Nie jest to temat prosty. Wręcz rzeklabym, ze jest mega trudny.
Wiara generalnie jest pojęciem kryjacym w sobie wiele pytań które pozostają bez logicznej odpowiedzi.
Nic zatem dziwnego, ze jutrzejsze spotkanie na stadionie wywołuje wiele emocji. W mediach można przeczytać wiele artykułów na temat szamanstwa, śmieszności, wydarzenia dla głupków i naiwniakow. Przyznam ze czytam te artykuły i zastanawiam sie nad tym co autor miał na myśli. Co chciał tym artykułem pokazać, udowodnić? Co chciał bym jako jego klient poczuła, pomyślała? I zwykle niestety ale mam poczucie, ze autor danego tekstu pisze pod publikę. Procz kilku zdań osmieszajaco-kwestionujacych nie ma nic ciekawego do powiedzenia. Nie jest wiarygodnym partnerem do dyskusji Modnie jest śmiać sie, kwestionować coś w co ludzie wierzą. Potwierdza to fakt, ze w tzw modnych mediach wszyscy pisza ze to bez sensu przytaczajac opinie tylko tych co tez tak mysla a jak ktos tak nie mysli to jest zasciankowy. Co za upraszczanie rzeczywistosci
Dla mnie nie jest to kwestionowanie tylko zwykła dziennikarska ignorancja. To tak jakby ktoś pisał o tym jak Janowicz grał w tenisa pytając tylko o zdanie golfistow, bokserów jak oni to widza z ich doświadczenia.
Jaki piękny uśmiech pojawił sie na mojej twarzy gdy przeczytałam tekst o tym ze kosciol stawia teraz na marketing. Ze o. John prześciga sie w cudach z Jezusem.
Normalnie Panie Dziennikarzu gratuluje pomysłu. Marketingowo działa. :)
Tylko ze jest to kłamliwe. I dlatego sie buntuje. Nie lubię strasznie jak ktoś nie sprawdzi, nie doczyta, a głosi prawdy objawione.
O charyzmatach przeczytałam wiele literatury z kraju i ze swiata. Wiem ze to pojecie trudne. Tak jak wiara.
Wiem ze to nie ksiądz jeden z drugim uzdrawia a Bóg. Wiem z doswiadczenia ze wiara potrafi czynić cuda większe niż terapia. Tylko trzeba byc na to otwartym, gotowym. Trzeba spróbować.
Zachorowalam na raka. Przeszłam przez ciężkie leczenie. Nie raz do tej pory mam chwile gdy nie mam już sił. Bo strach jest tak silny, a zaufanie do ciała minimalne. W takich trudnych momentach pomaga mi właśnie wiara. Wiara ze to ma sens. Msze dają mi niesamowitego kopa do tego by dalej iść z podniesiona głowa, by marzyć, planować. Bo w tych mszach nie o to chodzi ze ktoś chory nagle zdrowieje, ze ktoś kto nie mógł chodzić nagle wstaje i idzie. Tu chodzi o coś znacznie wazniejszego. O zaufanie, ze zycie ma sens. O wiarę, ze dam radę pomimo wszystko. O to ze nie jestem sama. O to ze kiedy przychodzą trudne chwile ja czuje ze to do czegoś prowadzi więc sie nie poddaje.
Panie Dziennikarzu proszę uszanuj to co nie do końca wydaje Ci sie zrozumiałe a innym daje nadzieje. Zanim wysmiejesz doświadcz. Chętnie z Tobą podyskutuje tylko proszę przygotuj sie jak do rozmowy z partnerem. Nie traktuj mnie jak głupka.
Dziwi Cię to, ze jutro takie tłumy idą "sobie zobaczyć stadion". A kiedy Ty ostatnio przyglądałes sie swojemu życiu? Kiedy zrobiłeś sobie stop klatkę i zadała pytanie - gdzie jestem i dokąd zmierzam? Daj szanse innym na chwile zastanowienia, pochylenia sie nad sensem w taki sposob jak tego chca. Kropka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz